Odwiedź nas również na:
2021-07-07
Złamania w obrębie stawu skokowego są stosunkowo częste. Staw skokowy zbudowany jest z dwóch stawów – górnego i dolnego. Staw skokowy górny tworzą: kość skokowa, strzałkowa oraz piszczel. Kość strzałkowa tworzy kostkę boczną (zewnętrzną), natomiast piszczel kostkę przyśrodkową (wewnętrzną). Wyróżnia się również kostkę tylną, która tworzona jest przez tylną krawędź kości piszczelowej. Staw skokowy dolny to połączenie pomiędzy kością skokową, piętową i łódkowatą.
Złamanie stawu skokowego dzielimy żargonowo między innymi na jedno-, dwu- i trójkostkowe, w zależności od tego ilu kostek dotyczy uszkodzenie. Najczęściej mamy do czynienia ze złamaniem jednokostkowym w obrębie kostki bocznej. Do jej złamania może dojść podczas zwyczajnej aktywności fizycznej, takiej jak chodzenie czy bieganie.
Objawy złamania kostki bocznej stawu skokowego to między innymi:
Złamanie kostki bocznej oraz przyśrodkowej należy różnicować ze stłuczeniem oraz skręceniem stawu skokowego.
Podstawą diagnostyki jest badanie lekarskie oraz odpowiednio dobrane badanie obrazowe. Zwykle wykonuje się zdjęcie rentgenowskie w kilku projekcjach. Niekiedy konieczne może być uzupełnienie diagnostyki o badania tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.
W zależności od rozległości uszkodzenia, złamanie kostki bocznej stawu skokowego może być leczone zachowawczo lub operacyjnie.
Leczenie zachowawcze polega na zastosowaniu sztywnego unieruchomienia stawu skokowego, które obejmuje podudzie i stopę. W tym celu stosowany jest zazwyczaj opatrunek gipsowy lub specjalna orteza (umożliwiająca obciążanie) przez okres około 6 tygodni. Przed zdjęciem opatrunku gipsowego konieczna jest kontrola ortopedyczna ze zdjęciami RTG, oceniająca efekt zastosowanego leczenia. Zwykle złamanie kości skokowej goi się bez powikłań i możliwe jest stopniowe zwiększanie obciążeń i stopniowy powrót do pełnej aktywności. Ten typ leczenia można zastosować w przypadku złamania kostki bocznej bez przemieszczenia i tzw. złamanie awulsyjne kostki bocznej, czyli takie w których doszło do naderwania fragmentu kości w związku z pociągnięciem przez uszkodzone więzadło.
Przemieszczone i bardziej złożone (np. dwu- lub trójkostkowe) złamania kostki bocznej wymagają leczenia operacyjnego. Zabieg przeprowadzany jest zwykle metodą otwartą, ale niektóre złamania można zespolić małoinwazyjnie (przezskórnie, pod kontrolą artroskopową). Bezpośrednio po operacji kończyna najczęściej unieruchomiona jest w łusce gipsowej, później w specjalnej ortezie umożliwiającej obciążanie (częściowo). Przez kilka dni po operacji należy dbać o utrzymywanie stopy w uniesieniu powyżej poziomu bioder. Pomaga to w ograniczeniu i zmniejszeniu obrzęku.
Zarówno po unieruchomieniu jak i po zabiegu operacyjnym konieczna jest fizjoterapia i rehabilitacja kończyny. Rehabilitacja po złamaniu stawu skokowego może być rozpoczęta od razu po rozpoznaniu złamania. Początkowo obejmuje naukę chodzenia o kulach, wzmocnienie mięśni kończyny dolnej oraz zapobieganie sztywności w sąsiednich stawach. W kolejnych fazach, po zdjęciu unieruchomienia, następuje stopniowa mobilizacja stawu skokowego, która ma na celu likwidację odczuwanej sztywności i przywrócenie funkcji sprzed złamania kostki bocznej.
Na podstronie specjalizacji ortopedia dostępnych jest więcej informacji dotyczących leczenia złamania stawu skokowego.
Bądź na bieżąco
