Odwiedź nas również na:
Zabieg polegający na stabilizacji chorego segmentu kręgosłupa przy pomocy śrub i prętów w celu odtworzenia prawidłowego kształtu kręgosłupa i jego usztywnienia.
Wskazaniem do stabilizacji przeznasadowej jest nieprawidłowy kształt lub niestabilność kręgosłupa, czyli nadmierna ruchomość poszczególnych kręgów względem siebie. Niestabilność może powstawać na tle wielu patologii m.in. dyskopatii, kręgozmyku, stenozy (ciasnoty) kanału kręgowego, skoliozy zwyrodnieniowej oraz złamań. Konstrukcje bazujące na śrubach przeznasadowych są obecnie najczęstszym sposobem stabilizacji kręgosłupa podczas korekcji deformacji, takich jak skolioza, czy choroba Scheuermanna.
Stabilizacja kręgosłupa wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym, w ułożeniu pacjenta na brzuchu. Nad operowanymi poziomami wykonuje się cięcie skórne, o długości zależnej od ilości operowanych poziomów. Identyfikacji odpowiednich poziomów dokonuje się za pomocą śródoperacyjnego badania RTG kręgosłupa. Po nacięciu skóry i odwarstwieniu (odsunięciu) mięśni od kręgosłupa, chirurg wkręca obustronnie śruby przez nasady do trzonu kręgu. Zabieg wykonywany jest pod kontrolą wzroku i monitora RTG. Manewr ten powtarza się na innych poziomach kręgosłupa mających ulec usztywnieniu. Po umocowaniu śrub, łączy się je za pomocą prętów, aby osiągnąć usztywnienie oraz odtworzenie krzywizny danego odcinka kręgosłupa. W wybranych przypadkach stosuje się dodatkowo poprzeczki łączące pręty.
Do zabiegu pacjent zostaje dopuszczony po uprzedniej kwalifikacji przez anestezjologa. W tym celu niezbędne jest wykonanie poniższych badań:
Przed każdym zabiegiem wykonywanym w znieczuleniu ogólnym, pacjent musi być na czczo. Zabrania się jedzenia na 6 godzin, a picia n a 4 godziny przed operacją.
Czas przyjęcia do szpitala określany jest indywidualnie, zazwyczaj należy zjawić się w szpitalu rano w dniu operacji lub wieczorem dzień przed operacją. Należy posiadać przy sobie aktualne badania obrazowe (RTG, TK, RM), jeśli nie znajdują się one w archiwach szpitala. Dodatkowo należy posiadać zapas przyjmowanych stale leków oraz rzeczy osobiste: dowód osobisty, piżamę, kosmetyki, ręcznik, klapki.
Niezbędna jest zmiana dawkowania lub zupełne odstawienie leków antykoagulacyjnych przed operacją. Decyzja zostaje podjęta przez anestezjologa lub internistę. Poszczególne preparaty należy odstawić:
Czas hospitalizacji: 3-6 dni
Następnego dnia rano pacjent jest pionizowany w asyście lekarza lub fizjoterapeuty. Przy wypisie ze szpitala pacjent otrzymuje kartę informacyjną dotyczącą operacji i hospitalizacji wraz z zaleceniami, receptą na leki przeciwbólowe i przeciwkrzepliwe i informacją o datach usunięcia szwów i kontroli pooperacyjnej. Szwy usuwane są po ok. 10-14 dobach od operacji.
Bardzo ważne jest świadome poruszanie się i oszczędzający tryb życia dla kręgosłupa. Należy unikać skłonów, schylania się i nagłych ruchów skrętnych. Odradza się jazdę samochodem jako kierowca przez 6-12 tygodni po zabiegu. Niewskazane jest także podnoszenie i dźwiganie większego obciążenia w tym czasie.
Przed operacją warto jest przygotować dom tak, aby poruszanie po zabiegu sprawiało jak najmniejszą trudność. Niezbędne rzeczy należy umieścić na wysokości umożliwiającej sięgnięcie po nie z pozycji stojącej – dotyczy to zarówno produktów spożywczych w kuchni i w lodówce jak i kosmetyków w łazience.
W procesie usprawniania i powrotu do pełnej aktywności istotne miejsce zajmuje odpowiednia rehabilitacja. Zasadność fizjoterapii, termin jej rozpoczęcia, częstotliwość i czas trwania określa lekarz prowadzący. Dla powodzenia terapii niezwykle istotna jest bliska współpraca lekarza i fizjoterapeuty.
W razie potrzeby lekarz zaleca chodzenie w pasie stabilizującym w okresie pooperacyjnym.
Powrót do pracy zależy w dużym stopniu od rodzaju zabiegu, przebiegu rekonwalescencji i specyfiki wykonywanego zawodu i wynosi zazwyczaj od 6 do 12 tygodni. Powrót do pełnej aktywności fizycznej i uprawiania sportu zazwyczaj nie przekracza 6 miesięcy.
Kolejne wizyty kontrolne są zalecane indywidualnie przez lekarza prowadzącego, najczęściej w schemacie 6 tygodni, 3, 6 i 12 miesięcy od operacji. Ocena stabilizacji i zrostu kostnego odbywa się zazwyczaj na podstawie kontrolnych zdjęć RTG. W wybranych przypadkach lekarz prowadzący zleca wykonanie kontrolnego MR lub TK.
Bądź na bieżąco
