Odwiedź nas również na:
Operacja polega na usunięciu chorego krążka międzykręgowego (dysku) i zastąpieniu go implantem odtwarzającym kształt i wysokość przestrzeni międzytrzonowej. Zabieg ma na celu odbarczenie struktur nerwowych i uzyskanie usztywnienia kręgosłupa na operowanym poziomie.
Bezwzględne wskazania do przeprowadzenia zabiegu operacyjnego stanowią narastające objawy neurologiczne, jak niedowład kończyny lub objawy ucisku na rdzeń kręgowy w postaci problemów z utrzymaniem równowagi i równym chodem. Najczęstszą przyczyną wykonania zabiegu jest przewlekły lub nawracający silny zespół bólowy kończyny górnej, szyi lub karku, niepoddający się leczeniu zachowawczemu. Objawy choroby wynikają najczęściej z ucisku na struktury nerwowe poprzez przepuklinę krążka miedzykręgowego (tzw. przepuklinę dyskową). Ucisk może wynikać również ze zwężenia kanału kręgowego poprzez przerośnięte w wyniku postępu zmian zwyrodnieniowych elementy więzadłowe lub kostne (tzw. osteofity). Kolejnym wskazaniem jest nasilona niestabilność kręgosłupa szyjnego, wynikająca ze zmian związanych z wiekiem lub będąca następstwem przebytego urazu.
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym, w ułożeniu pacjenta na brzuchu. Operowany poziom identyfikowany jest za pomocą śródoperacyjnego badania RTG kręgosłupa lędźwiowego. Na wysokości operowanego poziomu wykonuje się kilkucentymetrowe cięcie skóry. Następnie odwarstwia (odsuwa) się mięśnie przykręgosłupowe i uwidacznia się tylne elementy kręgosłupa. Kolejnym etapem jest usunięcie chorobowo zmienionych tkanek miękkich i kości, co powoduje zwiększenie przestrzeni dla nerwów znajdujących się w kanale kręgowym. W razie potrzeby kręgosłup jest następnie stabilizowany przy pomocy śrub przeznasadowych (transpedikularnych) i implantów międzytrzonowych.
Pacjent zostaje dopuszczony do zabiegu operacyjnego po uprzedniej kwalifikacji anestezjologa i internisty. W tym celu wykonywane są niezbędne badania krwi, RTG klatki piersiowej, EKG itp. Pacjent jest z wyprzedzeniem informowany o terminie badań i konsultacji. Decyzją lekarza prowadzącego w razie potrzeby uzupełniane są badania obrazowe (jak RTG, MR, TK).
Przed każdym zabiegiem wykonywanym w znieczuleniu ogólnym pacjent musi być na czczo. Zabrania się jedzenia na 6 godzin, a picia na 4 godziny przed operacją.
Czas przyjęcia do szpitala jest określany indywidualnie, zazwyczaj w szpitalu należy pojawić się rano w dniu zabiegu lub poprzedniego dnia wieczorem. Należy posiadać ze sobą aktualne badania obrazowe jak RTG, MR, TK), o ile nie znajdują się one już w archiwach kliniki. Oprócz tego pacjent powinien posiadać zapas stale przyjmowanych leków i rzeczy osobiste (dowód osobisty, piżamę, kosmetyki, ręcznik, klapki).
Niezbędne jest odstawienie leków przeciwzakrzepowych, takich jak Acenokumarol oraz preparatów kwasu acetylosalicylowego (Acard, Polocard) lub ich ewentualna zamiana po wcześniejszym ustaleniu z anestezjologiem lub internistą.
Na ogół hospitalizacja po zabiegu trwa 1-2 dni, w czasie których pacjent znajduje się pod stałą opieką pielęgniarską i lekarską.
Następnego dnia po operacji pacjent jest pionizowany w asyście lekarza lub fizjoterapeuty. Podczas zmiany opatrunku usuwany jest dren lub sączek, pozostawiony w celu zapobiegania narastaniu krwiaka pooperacyjnego.
Przez kilka dni po zabiegu może pojawiać się chrypka, jest to reakcja na podrażnienie podczas operacji struktur gardła i tchawicy, zazwyczaj samoistnie przemija.
Przy wypisie ze szpitala pacjent otrzymuje kartę informacyjną dotyczącą zabiegu operacyjnego i hospitalizacji wraz z zaleceniami, receptą na leki przeciwbólowe i informacją o datach zmian opatrunku, usunięcia szwów i kontroli pooperacyjnej. W niektórych przypadkach zalecane jest noszenie kołnierza usztywniającego szyję przez 4-6 tygodni. Kołnierz dobierany jest w szpitalu. Dbanie o ranę pooperacyjną wymaga unikania moczenia opatrunku, w razie ewentualnego zamoczenia niezbędna jest jego zmiana.
Szwy zdejmowane są około 7-10 doby po operacji podczas wizyty kontrolnej.
Bardzo ważne jest świadome poruszanie się i tryb życia oszczędzający dla kręgosłupa. Należy unikać skłonów, schylania się i nagłych ruchów skrętnych. Odradza się jazdę samochodem jako kierowca przez 6 tygodni po zabiegu. Niewskazane jest też podnoszenie i dźwiganie większego obciążenia w tym czasie.
Przed operacją warto jest przygotować dom tak, aby poruszanie po zabiegu sprawiało jak najmniejszą trudność. Niezbędne rzeczy umieścić na wysokości umożliwiającej sięgnięcie po nie z pozycji stojącej – dotyczy to zarówno produktów spożywczych w kuchni i lodówce jak i kosmetyków w łazience.
W procesie usprawniania i powrotu do pełnej aktywności istotne miejsce zajmuje odpowiednia rehabilitacja. Zasadność fizjoterapii, termin jej rozpoczęcia, zakres, częstotliwość i czas trwania określa lekarz prowadzący. Dla powodzenia terapii niezwykle istotna jest bliska współpraca lekarza i fizjoterapeuty.
Powrót do pracy zależy w dużym stopniu od rodzaju zabiegu, przebiegu rekonwalescencji i specyfiki wykonywanego zawodu i wynosi zazwyczaj od 6 do 12 tygodni. Powrót do pełnej aktywności fizycznej i uprawiania sportu zazwyczaj nie przekracza 3 miesięcy.
Kolejne wizyty kontrolne są zalecane indywidualnie przez lekarza prowadzącego, najczęściej w schemacie 6 tygodni, 3, 6 i 12 miesięcy od operacji. Ocena stabilizacji i zrostu kostnego odbywa się zazwyczaj na podstawie kontrolnych zdjęć RTG. W wybranych przypadkach lekarz prowadzący zleca wykonanie kontrolnego MR lub TK.
Bądź na bieżąco
