Odwiedź nas również na:
Kręgosłup oglądany z boku powinien tworzyć kształt przypominający literę S. Z różnych względów krzywizny kręgosłupa mogą się pogłębiać, prowadząc do jego nieprawidłowego ustawienia. Zwiększenie wygięcia do tyłu w odcinku piersiowym nazywamy hiperkyfozą piersiową.
Jedną z głównych przyczyn jej powstawania jest choroba Scheuermanna. Choroba ta została opisana po raz pierwszy przez duńskiego radiologa i nazwana od jego nazwiska. Rozwija się ona w wieku dojrzewania. W okresach przyśpieszonego wzrostu kostnego kręgosłup rozwija się nieprawidłowo, rosnąc wolniej w części przedniej, niż w tylnej. Powoduje to zniekształcenie trzonów kręgowych, które przyjmują klinowaty kształt, co zwiększa wygięcie kyfotyczne kręgosłupa piersiowego.
Dokładne przyczyny choroby Scheuermanna są nadal nieznane. Jakkolwiek uważa się, że jednym z czynników decydujących o jej rozwoju są zaburzenia wzrostowe trzonów kręgowych. Wydaje się, że choroba może być dziedziczona. Znaczenie mogą również odgrywać wzrost i waga pacjenta.
Choroba Scheuermanna rozpoznawana jest na podstawie badania klinicznego oraz badania rentgenowskiego całego kręgosłupa wykonywanego na stojąco. Radiologiczne kryteria rozpoznania to sklinowacenie co najmniej 3 sąsiadujących kręgów o co najmniej 5 stopni każdy oraz zagięcie kyfotyczne kręgosłupa piersiowego przekraczające 45 -50 stopni. W obrazie rentgenowskim obecne są zazwyczaj tzw. guzki Schmorla – zagłębienia w blaszkach granicznych trzonów kręgowych.
Zazwyczaj przyczyną rozpoznania choroby jest zaniepokojenie rodziców nieprawidłową postawą lub garbieniem się dziecka, co skłania ich do zgłoszenia się do lekarza. Najczęściej na tym etapie choroby deformacji kręgosłupa nie towarzyszą dolegliwości bólowe. Ze zgarbieniem może współistnieć skolioza. W rzadkich przypadkach dużym deformacjom towarzyszy ból okolicy piersiowej kręgosłupa.
Ruchomość kręgosłupa jest ograniczona na szczycie zagięcia, a samo skrzywienie jest lepiej widoczne przy pochyleniu do przodu (tzw. test Adamsa). Bardzo dużym deformacjom towarzyszyć mogą ból klatki piersiowej lub problemy z oddychaniem związane ze zmniejszoną objętością płuc.
Obecność choroby Scheuermanna w odcinku piersiowym zwiększa ryzyko szybszego narastania zmian zwyrodnieniowych w nadmiernie przeciążanym odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Stąd nierzadko pacjent dowiaduje się o przebytej chorobie dopiero podczas diagnostyki bólu dolnej części pleców w 3-4 dekadzie życia.
Sposób postępowania zależy od stopnia nasilenia deformacji, wieku pacjenta, i w bardzo rzadkich przypadkach, od obecności objawów neurologicznych. Jeśli w momencie rozpoznania choroby nie mamy do czynienia ze szczególnie dużą deformacją, w pierwszym okresie zalecana przez lekarza będzie prawdopodobnie obserwacja i wizyty kontrolne z aktualnym badaniem RTG w przedziałach 6-12 miesięcznych. Szczególną ostrożność musimy zachować w okresach szybkiego wzrostu. Jeśli stwierdzone zostanie narastanie deformacji, lekarz może zalecić gorset korekcyjny, który ma za zadanie zapobiegać dalszej progresji skrzywienia. Restrykcyjne stosowanie się do zaleceń ortopedy prowadzącego leczenie może mieć zasadnicze znaczenie w zapobieganiu rozwojowi choroby, a nierzadko, uniknąć leczenia operacyjnego. Niebagatelne znaczenie w procesie leczniczym zajmuje prawidłowo prowadzona fizjoterapia indywidualna. Współpraca z wyspecjalizowanym fizjoterapeutą i regularne wykonywanie zalecanych ćwiczeń rozciągających i wzmacniających mięśnie odpowiedzialne za prawidłową postawę może przyczynić się do sukcesu leczenia. W przypadkach dużych deformacji oraz przy widocznym szybkim postępie choroby nieodzowne może okazać się leczenie operacyjne. Wskazaniem do wykonania operacji są skrzywienia przekraczające 70 stopni. Inną przyczyną jest uporczywy ból niereagujący na leczenie zachowawcze. Zabieg operacyjny polega na korekcji zagięcia kyfotycznego i usztywnieniu kręgosłupa. W tym celu stosuje się specjalne instrumentarium. Używa się dostępu tylnego (chirurg dostaje się do kręgosłupa przez plecy) lub przedniego przez klatkę piersiową. Dobór metody leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz preferencji chirurga. Obecnie, dzięki wprowadzeniu śrub przeznasadowych oraz nowych technik operacji większość pacjentów może być operowana tylko z dostępu tylnego.
Bądź na bieżąco
