Odwiedź nas również na:
2021-08-27
Staw kolanowy ulega znacznym obciążeniom w ciągu życia, co predysponuje do powstawania urazów i zmian zwyrodnieniowych w jego obrębie. Z czasem rehabilitacja czy farmakoterapia mogą okazać się niewystarczające, aby przynieść ulgę w odczuwanych dolegliwościach. Możliwe jest wtedy leczenie operacyjne, polegające na zastąpieniu powierzchni stawowych stawu kolanowego przez sztuczne materiały. Jest to tak zwana endoprotezoplastyka stawu kolanowego.
Leczenie operacyjne pod postacią zastąpienia elementów stawu przez sztuczną endoprotezę kolanową stosuje się najczęściej w przypadku zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi dalszych rezultatów, a leczenie przyczynowe nie jest możliwe. Do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego predysponuje wiele różnych chorób, między innymi: nadwaga, przebyte urazy, wady wrodzone oraz różnego rodzaju zaburzenia hormonalne i metaboliczne. Oprócz choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego wskazaniem do wstawienia endoprotezy kolana mogą być także choroby zapalne, zmiany martwicze lub pourazowe czy inne rzadsze schorzenia. Operacja zwykle przynosi chorym trwałe rezultaty w postaci zniesienia dolegliwości bólowych w stawie.
Endoprotezy stawu kolanowego możemy podzielić na różne typy, w zależności od użytych materiałów, sposobu zamocowania, stopnia wiązania elementu piszczelowo-udowego oraz zakresu wymiany powierzchni stawowych. W tym ostatnim przypadku wymiana powierzchni stawowych może być całkowita lub częściowa (tzw. endoproteza jednoprzedziałowa kolana). Występują różne rodzaje endoprotez kolana, więc wymagane jest wybranie najwłaściwszej dla danego przypadku medycznego. Dlatego na to, jaka zostanie wykorzystana endoproteza kolana ma wpływ indywidualna sytuacja pacjenta z uwzględnieniem takich parametrów jak wiek, masa ciała i aktywność fizyczna.
Operacja polega na wszczepieniu do stawu kolanowego wcześniej dobranego rodzaju endoprotezy. Odbywa się w znieczuleniu przewodowym, dzięki czemu pozostaje całkowicie bezbolesna dla pacjenta. Zabieg trwa zwykle około 2 godzin. Po operacji większość pacjentów odczuwa ból w miejscu operowanym, jednak można go zminimalizować lub całkowicie usunąć, stosując odpowiednie leki przeciwbólowe.
Po leczeniu operacyjnym konieczna jest jak najszybsza praca z fizjoterapeutą i rehabilitacja kończyny, chory jest pionizowany i rehabilitowany w pierwszych godzinach po operacji. W początkowym okresie obejmuje ona ćwiczenia bierne i skupia się na zapobieganiu powstawania obrzęków oraz redukcji bólu. W kolejnych fazach następuje stopniowa mobilizacja stawu, która ma na celu likwidację odczuwanej sztywności oraz przywrócenie zakresu ruchu i siły mięśniowej. Początkowo przez kilka tygodni należy poruszać się o kulach. Powrót do sprawności sprzed operacji zajmuje zwykle kilka miesięcy.
Bądź na bieżąco
